Szerokie drzwi kolejnej sali przeznaczonej na galerii stanęły otworem. Skąpana w jasnych promieniach słońca, które wpadały przez wysokie okna, sprawiała wrażenie jak gdyby oddzielną krainą była, a nie komnatą, jako że ściany było ozdobione freskami bezkresny gór i wzgórz, które ciągną się po kres świata. Sufit zaś zdobiony był chmurami, a choć były jedynie wytworem farb i pędzla, sprawiały wrażenie rzeczywistych i prawdziwie lekkich. Jasna podłoga, wykonana z kremowego marmuru z domieszką bieli,  zdawała się jeszcze bardziej nasilać optyczne wrażenie światła wypełniającego po brzegi salę.
Anielica zajrzała do środka, a ujrzawszy ogromne i kunsztowne freski uśmiechnęła się radośnie. Nie zwlekając ni chwili dłużej, wzięła płótna jakie przygotowała do tej galerii i zawiesiła kolejno na ścianach, zostawiając miejsce na kolejne obrazy.
Ta galeria zaś została wybrana na salę, gdzie zawisną malowidła, przedstawiające wyobrażenia Wzgórz Siedmiu Mieczy, zakątków Świata gdzie Aniołowie stworzyli Zamek, swoją siedzibę.